ວິຖີແບບທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ: ມຸມມອງທີ່ບໍ່ແບ່ງແຍກແລະບໍ່ວາງຮ່າງໄວ້ລ່ວງໜ້າ

ສິ່ງທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດໃນວິທີແບບ ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ ທີ່ຮູ້ສຶກໄດ້ກໍ່ຄື “ຄວາມເທົ່າທຽມ” ໃນການປະຕິບັດຕໍ່ຜູ້ອື່ນ ໂດຍທົ່ວໄປຄວາມຮັກຜິດຊອບແລະການເງິນລະຫວ່າງຜູ້ບໍລິຫານກັບພະນັກງານຈະຕ່າງກັນ ແຕ່ເພິ່ນບໍ່ຮູ້ສຶກເຖິງກຳແພງທີ່ກັ້ນລະຫວ່າງເພິ່ນກັບພະນັກງານ ເວລາສົນທະນາກັນກັບເພິ່ນ ມັກຈະເວົ່າແບບງ່າຍໆ ເຊັ່ນ “ຂ້ອຍເຮັດບໍ່ໄດ້” ຫຼື “ເພິ່່ນເຮັດໄດ້ສຸດຍອດຫຼາຍ” ໂດຍບໍ່ສົນໃຈອາຍຸຫຼືສະຖານະຂອງອີກຝ່າຍ ຮູ້ສຶກວ່າເພິ່ນມີຄວາມໝັ່ນໃຈແບບຕົງໄປຕົງມາ ເພາະເພິ່ນເບິ່ງເຫັນຕົວເອງຢ່າງເປັນທຳມະຊາດ ແລະ ຍອມຮັບຕົນເອງ ຈຶ່ງສາມາດປະເຊີນໜ້າກັບຜູ້ອື່ນຢ່າງເທົ່າທຽມ.

ອີກສິ່ງທີ່ໜ້າສົນໃຈຄືເພິ່ນມັກຈະເວົ້າວ່າເຖິງຄອບຄົວຂອງຕົນເອງ ໂດຍສະເພາະເລື່ອງລູກ ທີ່ເພີ່ນມີຄວາມເຄົາລົບໃນໂຕຂອງລູກໆ ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະບໍ່ແມ່ນແຕ່ຊື່ນຊົມລູກ ແຕ່ເພິ່ນເວົ້າດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບວ່າ “ລູກຊາຍຫຼືລູກສາວຂອງເພິ່ນເກັ່ງໃນດ້ານນີ້ ເຊິ່ງຕ່າງຈາກຕົນເອງ” ເປັນທັດສະນະຄະຕິທີ່ບໍ່ຄ່ອຍພົບເຫັນຫຼາຍ ເມື່ອບອກເພິ່ນວ່າທັດສະນະຄະຕິທີ່ມີຕໍ່ລູດນັ້ນເທົ່າທຽມຄືກັນກັບທີ່ມີຕໍ່ພະນັກງານ ເພິ່ນຕອບວ່າ “ເຖິງແມ່ນວ່າພໍ່ກັບລູກຈະມີສາຍເລືອດດຽວກັນ ແຕ່ຈິດວິນຍານຂອງແຕ່ລະຄົນບໍ່ຄືກັນ ມີຄວາມເປັນເອກະລັກສະເພາະໂຕ ດັ່ງນັ້ນການທີ່ລູກມີສິ່ງທີ່ພໍ່ບໍ່ມີມັນເປັນເລື່ອງປົກກະຕິ ແລະ ການເບິ່ງລູກໃນຖານະມະນຸດທີ່ເທົ່າທຽມກັນຈະເປັນຄວາມສຳພັນທີ່ດີຕໍ່ສຸຂະພາບຫຼາຍກວ່າ”

ຫຼາຍເທື່ອທີ່ຜູ້ຄົນຕັດສິນຄົນອື່ນຈາກ ອາຍຸ ເພດ ການສຶກສາ ຫຼື ສະຖານະ ແຕ່ເພິ່ນເຊື່ອວ່າຄວາມເຊື່ອເລົ່ານີ້ເປັນເຫດຜົນວ່າເປັນຫຍັງ ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ ເຖິງສາມາດປະເຊີນໜ້າກັບທຸກຄົນດ້ວຍມຸມມອງດຽວກັນ ການທີ່ເຂົາປະຕິບັດຕໍ່ຜູ້ອື່ນຢ່າງເທົ່າທຽມນັ້ນ ສະແດງເຖິງການຍອມຮັບໃນຕົວອີກຝ່າຍ ແລະ ການທີ່ຜູ້ນຳສະແດງທ່າທີແບບນີ້ຕໍ່ຄວາມສຳພັນ ເຊັ່ນ ລະຫວ່າງນາຍຈ້າງກັບລູກຈ້າງ ຫຼື ຕຳແໜ່ງອື່ນໆ ມັນມີຄວາມໝາຍຫຼາຍ.

ອີກໜຶ່ງເລື່ອງທີ່ບໍ່ສາມາດເບິ່ງຂ້າມໄປໄດ້ໃນການບອກເລົ່າກ່ຽວກັບ ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ ຄື: “ແຜນການອານາຄົດຂອງຄອບຄົວຂອງ ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ” ລູກຂອງເພິ່ນມັກຈະເບິ່ງຕົວຢ່າງຈາກພໍ່ແມ່ດັ້ງນັ້ນຖ້າເຮົາຖິ້ມຮ່ອງຮອຍໃຫ້ເຫັນ ກໍຈະເປັນວັດຖຸດິບໃຫ້ລູກໆ ໃຊ້ໃນການຕັດສິນໃຈໃນອານາຄົດ ນອກຈາກນີ້ຍັງເຊື່ອວ່າການສະແດງຄວາມຕັ້ງໃຈໃນອານາຄົດຂອງຕົວເອງກໍ່ເປັນສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວຮູ້ສຶກອຸ່ນໃຈ ຄິດວ່າການທີ່ພໍ່ແມ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງເປົ້າໝາຍໃນອານາຄົດຂອງຕົວເອງ ນອກຈາກຈະເປັນການໃຫ້ຄຳແນະນຳແກ່ລູກ ແລະຍັງເປັນການສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມໝັ່ນໃຈໃນເສັ້ນທາງທີ່ເດີນໄປຂ້າງໜ້າ

ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ ຍັງເລົ່າອີກວ່າ ໃນການເຕີບໂຕຂອງບໍລິສັດນັ້ນ ເພິ່ນມັກການສ້າງຄວາມສຳພັນທີ່ຍາວນານ ພັນທະມິດທີ່ຮ່ວມງານກັບເຂົານັ້ນ ບໍ່ໄດ້ເອີ້ນວ່າ: “ຜູ້ຮັບເໝົາ” ແຕ່ເອີ້ນວ່າ “ພັນທະມິດ” ເຊິ່ງເປັນສິ່ງທີ່ຫາໄດ້ຍາກໃນວົງການນີ້ ຢາມາໂມໂຕະເຊື່ອວ່າການເຕີບໂຕຢ່າງຊ້າໆແຕ່ໝັ່ນຄົງຄືສິ່ງທີ່ເພິ່ນມັກ ເພິ່ນຍັງໄດ້ກ່າວອີກວ່າເສັ້ນທາງການເຕີບໂຕໃນອຸດົມຄະຕິຂອງບໍລິສັດຄວນເປັນເສັ້ນຕົງທີ່ຊ້າ ແລະ ໝັ່ນຄົງ.

ທ່ານຍັງສາມາດເບິ່ງທັດສະນະຄະຕິຈາກຄວາມສໍາພັນຂອງມະນຸດທີ່ອ້ອມຮອບບໍລິສັດແລະຜະລິດຕະພັນຂອງບໍລິສັດ. ມັນເວົ້າບໍ່ໄດ້ວ່າພະນັກງານຂອງພວກເຮົາຫຼາຍຄົນໄດ້ຢູ່ກັບບໍລິສັດເປັນເວລາດົນນານ, ແຕ່ຂ້ອຍແປກໃຈທີ່ພົບວ່າມີຄູ່ຮ່ວມງານຈໍານວນຫຼາຍ (ພາຍໃນພວກເຮົາເອີ້ນວ່າຄູ່ຮ່ວມງານ, ບໍ່ແມ່ນ outsourced) ຜູ້ທີ່ຢູ່ກັບພວກເຮົາດົນກວ່ານັ້ນ. ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຄິດວ່າມັນເປັນເລື່ອງທີ່ຫາຍາກໃນອຸດສາຫະກໍານີ້ທີ່ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ລະເລີຍລູກຄ້າຂອງພວກເຮົາໃນໄລຍະທໍາອິດຂອງທຸລະກິດຂອງພວກເຮົາແລະສືບຕໍ່ຕິດຕາມພວກເຂົາໂດຍບໍ່ຄໍານຶງເຖິງຜົນກໍາໄລ. ລາວ​ເວົ້າ​ວ່າ, ຂ້ອຍ​ໝັ້ນ​ໃຈ​ໃນ​ຄວາມ​ສາມາດ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ໃນ​ທັນທີ, ແຕ່​ຂ້ອຍ​ມັກ​ສ້າງ​ສິ່ງ​ຕ່າງໆ​ຈາກ​ທັດສະນະຄະຕິ​ໃນ​ໄລຍະ​ຍາວ.

ກ່ອນທີ່ຈະເວົ້າເຖິງສະໄຕທີ່ສາມ ຢາກຈະກ່າວເຖິງແນວຄິດທີ່ ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນນັ່ນຄື: “ການເພິ່ງພາຕົນເອງ” ເຊິ່ງເມື່ອເວົ້າເຖິງການພຶ່ງພາຕົນເອງກໍມີຫຼາຍແງ່ມຸມແຕ່ ສຳຫຼັບເພິ່ນ ການພຶ່ງພາຕົນເອງໝາຍເຖິງ: ການເພິ່ງພາຕົນເອງໃນສາມດ້ານ ຈິດ, ໃຈ ແລະ ກາຍ ໂດຍ “ໃຈ” ໝາຍເຖິງຈິດໃຈທີ່ແຂງແກ່ງທີ່ບໍ່ແຕກສະຫຼາຍບໍ່ວ່າຈະພົບກັບສິ່ງໃດ ແລະ ຄວາມສາມາດໃນການເອື້ອອາທອນຕໍ່ຜູ້ອື່ນ. “ຈິດ” ໝາຍເຖິງຄວາມສາມາດທາງປັນຍາ ແລະ ສະຕິປັນຍາທີ່ຈຳເປັນຕໍ່ການສ້າງຄວາມເປັນອິດສະຫຼະທາງເສດຖະກິດ ແລະ “ກາຍ” ໝາຍເຖິງ ຄວາມສາມາດໃນການພຶ່ງພາຕົນເອງດ້ານສຸຂະພາບໂດຍບໍ່ພຶ່ງພາແພດ ເປັນແນວຄິດທີ່ດັດແປງມາຈາກ ໃຈ ເທັກນິກ ແລະ ກາຍ ເຊິ່ງໃຊ້ກັນທົ່ວໄປໃນສິລະປະການຕໍ່ສູ້.

ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ ມັກຕ້ອງການໃຫ້ພະນັກງານແລະ ລູກຂອງເພິ່ນພຶ່ງພາຕົນເອງໃນດ້ານ ຈິດ ໃຈ ແລະ ກາຍ ແຕ່ເພິ່ນມີແນວຄິດສະເພາະໃນການສ້າງຄວາມພຶ່ງພາຕົນເອງນີ້ຄື: ບໍ່ບອກຕົງໆ ບໍ່ຄວບຄຸມ ບໍ່ບັງຄັບ ຕົວຢ່າງ: ໃນເລື່ອງໜັງສືແນະນຳໃນບ້ານທີ່ເພິ່ນເວົ້າເຖິງກ່ອນໜ້ານີ້ ເພິ່ນບໍ່ເຄີຍບອກລູກວ່າຕ້ອງອ່ານ

ທ່າທີ ຢ່າບອກຂ້ອຍໂດຍກົງ. ກະກຽມທາງເລືອກ. ແມ່ນອິດທິພົນມາຈາກການຮັບຮູ້ວ່າ"ຂ້ອຍບໍ່ເຫມາະສົມກັບການສອນໂດຍກົງ" ເມື່ອຂ້ອຍເຮັດວຽກເປັນຄູຝຶກ tennis ໃນອະດີດ. ນອກຈາກນີ້, ມັນອາດຈະເປັນຍ້ອນປະສົບການຂອງຕົນເອງໃນ 20s ຂອງທ່ານ (ອາຊີບທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍການປະເຊີນກັບຕົວທ່ານເອງແທນທີ່ຈະເປັນວິທີການສ້າງອາຊີບທົ່ວໄປ) ທີ່ທ່ານສາມາດກ້າວໄປຂ້າງຫນ້າໂດຍອີງໃສ່ຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງຕົນເອງແທນທີ່ຈະປະຕິບັດຕາມເສັ້ນທາງທີ່ກໍານົດໄວ້. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າພວກເຂົາຮັບຮູ້ວ່າມັນມີຄວາມສໍາຄັນແນວໃດ.