ຄວາມລຳບາກຂອງຜູ້ບໍລິຫານ

ດ້ວຍເຫດຜົນບາງຢ່າງ, ມີບາງຄັ້ງທີ່ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເຮັດວຽກໄດ້ດົນນານ, ແລະຂ້ອຍຮູ້ສຶກອືກອັກເພາະວ່າຂ້ອຍຢູ່ໃນຕໍາແຫນ່ງຜູ້ຮັບເຫມົາຍ່ອຍ, ແຕ່ໃນທີ່ສຸດ, ມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ເກີດບັນຫາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄົນ.'ບໍ່ໄດ້ຕິດກັບເງິນແທ້ໆ, ສະນັ້ນເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ອຍມີຫຼາຍ, ມັນບໍ່ເຄີຍພຽງພໍ.'ບໍ່ໄດ້ໃຈຮ້າຍກັບຜູ້ຈັດການຄູ່ແຂ່ງຫຼືຄູ່ແຂ່ງໃນຂະນະນັ້ນ, ແຕ່ທິດທາງແມ່ນແຕກຕ່າງກັນ, ຖ້າມັນເປັນພຽງແຕ່ພວກເຮົາສອງຄົນ, ແຕ່ມັນກໍ່ຍາກເພາະວ່າພວກເຮົາສາມຄົນຢູ່ໃນຕໍາແຫນ່ງເທົ່າທຽມກັນ ຢູ່​ຝ່າຍ​ບໍລິຫານ.

`` ຍັງມີການກະບົດທີ່ບໍ່ຄາດຄິດໂດຍພະນັກງານທີ່ມີອິດທິພົນພາຍໃນບໍລິສັດ. ຂ້ອຍຄິດວ່າສາເຫດບໍ່ແມ່ນຜົນກໍາໄລຫຼືການສູນເສຍຫຼືຖືກຫຼືຜິດ, ແຕ່ `` ຄວາມແຕກຕ່າງ. ຂ້າພະເຈົ້າຮັບຮູ້ອີກເທື່ອຫນຶ່ງວ່າມັນມີຄວາມສໍາຄັນແນວໃດສໍາລັບທີມງານຂະຫນາດນ້ອຍທີ່ຈະກົງກັບວັດທະນະທໍາຂອງບໍລິສັດແລະ empathize ກັບປັດຊະຍາຂອງບໍລິສັດ. ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຖືກ​ໂຈມ​ຕີ​, ແຕ່​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ໄດ້​ຕໍ່​ສູ້​ກັບ​ຄືນ​ໄປ​ບ່ອນ​. ສຳລັບຂ້ອຍ, ພະນັກງານຄົນນັ້ນບໍ່ແຕກຕ່າງຈາກພະນັກງານຄົນອື່ນໆທີ່ລາວເປັນພະນັກງານທີ່ຂ້ອຍຄິດຫຼາຍໃນການຈ້າງ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ນີ້ແມ່ນຄວາມເສຍຫາຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ບໍລິສັດ, ການເຕີບໂຕຊ້າລົງໃນແຕ່ລະປີ. ຄວາມສັບສົນໃນການພົວພັນລະຫວ່າງບຸກຄົນພາຍໃນບໍລິສັດແມ່ນບໍ່ມີຫຍັງທີ່ຈະຮຽນຮູ້ແລະພຽງແຕ່ເປັນທາງລົບ. ນີ້ແມ່ນຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງການຄຸ້ມຄອງ 100%. (ຢາມາໂມໂຕະ)”

ບາງຄັ້ງກໍມີຊ່ວງເວລາທີ່ຍາວນານທີ່ເຮັດວຽກບໍ່ໄດ້ ຫຼື ຮູ້ສຶກຜິດຫວັງຈາກການເປັັນຜູ້ບໍລິຫານ ແຕ່ທັງໝົດມັນກໍຂື້ນຢູ່ກັບປັນຫາກ່ຽວກັບມະນຸດແທ້ໆ ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບເງິນຫຼາຍ ແຕ່ເຖິງວ່າຈະມີຫຼາຍຫຼືໜ້ອຍກໍ່ບໍ່ເຄີຍເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຂອງຂ້ອຍຖືກດຶງດູດຫຼາຍ ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນທີ່ປຽບທຽບຫຼືມີນິດໄສທີ່ມັກແຂ່ງຂັນກັບຜູ້ບໍລິຫານຫຼືບໍລິສັດຄູ່ແຂ່ງ ແລະ ໃນຂະນະທີ່ມີຄວາມເປັນອິດສະຫຼະໃນການດຳເນີນງານ ການແຍກຕົວຈາກສະມາຊິກຜູ້ກໍ່ຕັ້ງເປັນເລື່ອງທີ່ລຳບາກ ເຖິງວ່າຜົນປະກອບການຈະເປັນໄປໄດ້ດີ ແຕ່ກໍເປັນເລື່ອງຂອງທິດທາງທີ່ແຕກຕ່່າງກັນ ຖ້າເປັນພຽງ 2ຄົນອາກຈະສາມາດເຮັດໄດ້ດີ ແຕ່ໃນຕອນນັ້ນມີ3 ຄົນ ທີ່ມີສະຖານະເທົ່າທຽມກັນໃນຝ່າຍບໍລິຫານ ເຊິ່ງມັນຍາກຫຼາຍ (ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ)

ຂ້ອຍພະຍາຍາມຈ້າງພະນັກງານຢ່າງລະມັດລະວັງ ແລະ ຮອບຄອບ, ແຕ່ກໍ່ຍັງມີຄວາມບໍ່ສອດຄ່ອງກັນຫຼາຍພໍສົມຄວນ, ເມື່ອເລີ່ມທຸລະກິດຄັ້ງທຳອິດ, ທັງບໍລິສັດ ແລະ ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ມີຊັບພະຍາກອນພຽງພໍ, ສະນັ້ນ ຂ້ອຍຈຶ່ງຕ້ອງໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງພະນັກງານຄືນໃໝ່ ແລະ ສືບຕໍ່ຈ່າຍເງິນເດືອນຄືເກົ່າ. ບໍ​ລິ​ສັດ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ສາ​ມາດ​ທີ່​ຈະ​ເຮັດ​ແນວ​ນັ້ນ​, ມັນ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຄວາມ​ເຄັ່ງ​ຕຶງ​ກັບ ​ບໍ່​ພຽງ​ແຕ່​ພະ​ນັກ​ງານ​, ແຕ່​ຍັງ​ພະ​ນັກ​ງານ​ທີ່​ມີ​ຄວາມ​ຮັບ​ຜິດ​ຊອບ​ຂອງ​ການ​ຝຶກ​ອົບ​ຮົມ​ ເຈົ້າຈິງຈັງກັບມັນ, ແຕ່ມັນກໍ່ແມ່ນຊີວິດຂອງຄົນອື່ນ. (Yamamoto)

ເມື່ອບໍລິສັດ Reserve Link ກໍ່ຕັ້ງຂື້ນໄດ້ບໍ່ດົນ ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ ເຫັນວ່າບໍລິສັດກຳລັງເຂົ້າສູ່ໄລຍະການເຕີບໂຕຈຶ່ງໄດ້ເຊີນຜູ້ຊ່ຽວຊານໃນອຸດສາຫະກຳຈາກພາຍນອກເຂົ້າມາເປັນທີ່ປຶກສາ ຫຼື ຈ້າງຜູ້ມີປະສົບການຈາກບໍລິສັດອື່ນມາເພື່ອເລັ່ງການເຕີບໂຕຂອງບໍລິສັດ ແຕ່ຜົນລັບກັບບໍ່ກົງກັບຄວາມໄວໃນການເຕີບໂຕ ແລະ ວັດທະນະທຳຂອງບໍລິສັດ ສົ່ງຜົນໃຫ້ເກີດການແຕກແຍກພາຍໃນ ແລະ ແທນທີ່ຄວາມໄວຈະນຳໄປສູ່ການເຕີບໂຕກັບເຮັດໃຫ້ຊະລໍໂຕ ຫຼື ທົົດຖອຍແທນ ຈາກປະສົບການນີ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ນຳລຸ້ນຕໍ່ໄປຂອງບໍລິສັດນີ້ບໍ່ຄວນເປັນຜູ້ຊ່ຽວຊານຈາກພາຍນອກ ແຕ່ຄວນເປັນສະມາຊິດເກົ່າທີ່ເຕີບໂຕຢ່າງຊ້າໆ ແລະ ກົມກືນຈົນກາຍເປັນຜູ້ນຳຂອງບໍລິສັດ

ໃນສະໄໝທີ່ເປັນ Bitlink ມີຂໍ້ບົກພ່ອງໃນລະບົບທີ່ສົ່ງຜົນໃຫ້ຂໍ້ມູນຮົ່ວໄຫຼ ເຖິວ່າຈະມີຂໍ້ຜິດພາດຂອງລະບົບທີ່ເຮັດໃຫ້ລູກຄ້າບໍ່ພໍໃຈ ຫຼື ປະສົບການຄວາມສູນເສຍໃນການຢຸດເຜີຍແຜ່ສິນຄ້າເທິງເວບໄຊແຕ່ກໍບໍ່ມີຄວາມສຳພັນທີ່ເກີດປັນຫາກັບລູກຄ້າ ແຕ່ໃນກໍລະນີ້ມີຂໍ້ບົກພ່ອງໜຶ່ງທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງກວ້າງຂວາງເຮັດໃຫ້ເລື່ອງນີ້ກາຍເປັນເລື່ອງໃຫ່ຍແລະ ມີການນຳສະເໜີໃນສື່ອອນໄລ

ເຮົາໄດ້ເຮັດການຕອບສະໜອງຕໍ່ການຮ້ອງຮຽນທີ່ບໍ່ຈຳເປັນໃນເຊີງທຸກລະກິດເພື່ອຂໍໂທດ ແລະ ໃຫ້ພະນັກງານທັງໝົດທີ່ສາມາດເຮັດວຽກເຮັດວຽກໄດ້ ແຕ່ການເຫັນພະນັກງານທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບໂທລະສັບຮ້ອງຮຽນປະເພດນີ້ຫຼາຍແລະ ໝົດແຮງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເສຍໃຈແທ້ໆ ບໍລິສັດອາດຈະປະເຊີນກັບຄວາມເສຍຫາຍທາງການເງິນຄັ້ງໃຫ່ຍ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກສັບສົນແລະຕ້ອງເຮັດການຮັບມືຢ່າງໝັກ ນອກຈາກນີ້ ໃນສະຖານະການທີ່ສຸກເສີນນີ້ ໃນຖານະຜູ້ຮັບຜິດຊອບຂ້ອຍບໍ່ສາມາດສະແດງພາວະຜູ້ນຳທີ່ດີໄດ້ຢ່າງທີ່ຄິດໄວ້ ເຖິງວ່າຈະເປັນ CEO ທີ່ເຊື່ອໃຈບໍ່ໄດ້ແຕ່ພະນັກງານທີ່ຊ່ວຍກັນແລະເຄີຍຊິນກັບການເຄື່ອນໄຫວຢ່າງໄວກໍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ເຫັນດ້ານທີ່ບໍ່ເຄີຍເຫັນມາກ່ອນ ແລະ ຊ່ວຍເຫຼືອຂ້ອຍໄດ້ແທ້ໆ ມັນເປັນເຫດການທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມໜ້າເຊື່ອຖືຂອງສະມາຊິກແລະ ຄວາມສາມາດທີ່ຂາດຫາຍໄປຂອງຕົນເອງ (ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ)

ໃນຊ່ວງທີ່ວຽກຫຍຸ້ງຫຼາຍທີ່ສຸດເກີດເຫດການທີ່ເຮັດໃຫ້ ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ ເລີ່ມຄິດເຖິງວິທີການເຮັດວຽກແລະ ການໃຊ້ຊີວິດໃນວັນຈັນເຊົ້າ ຫຼັງຈາກປະຊຸມປະຈຳປີທີ່ ຮາມາມັດສຶ ເພິ່ນເດີນທາງເຂົ້າໄປໂຕກຽວ ແລະ ເຮັດວຽກຕິດຕໍ່ກັນເປັນເວລາ 2 ອາທິດ ແລະ ໃນວັນສຸກໄດ້ກັບມາທີ່ ຮາມາມັດສຶ ໂດຍຢືນຢູ່ທີ່ສະຖານີ ໂຕກຽວ ເພິ່ນຮູ້ສຶກໃບໜ້າຂອງຄອບຄົວໃນໃຈ ແລະ ໃນຂະນະນັ້ນເພິ່ນຮູ້ສຶກວ່າ ນີ້ບໍ່ແມ່ນທີ່ທີ່ຕ້ອງຢູ່ຕະຫຼອດໄປ ວຽກມັນມ່ວນຫຼາຍ ແຕ່ບໍ່ສາມາດຢູ່ໃນສະຖານະການນີ້ຕໍ່ໄປໄດ້

ໃນປີ 2014 ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ຜ່ານຊ່ວງເວລາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ ເລີ່ມຄິດຮອດເຖິງການກະສຽນ ເພິ່ນຕັດສິນໃຈທີ່ຈະອອກຈາກບໍລິສັດ ແຕ່ໄດ້ຖອນໂຕຈາກການເຮັດວຽກໃນທັນທີ ແລະ ອົດກັ້ນທີ່ຈະບໍ່ຫຍຸ້ງໃນຈຸດທີ່ຕ້ອງການ ເພາະຕ້ອງການໃຫ້ຜູ້ສະໝັກໃນຕຳແໜ່ງຜູ້ບໍລິຫານຄົນຕໍ່ໄປໄດ້ບໍລິຫານດ້ວຍຕົນເອງ ແລະ ຕ້ອງການເບິ່ງແຍງດູແລຈາກໄລຍະໄກ ເປັນໄລຍະເວລາໜຶ່ງທີ່ຮູ້ສຶກຄືຈະເປັນພາວະຊຶມເສົ້າເມື່ອບໍ່ມີທີ່ຂອງຕົນເອງໃນບໍລິສັດ

ໃນທີ່ນີ້ໄດ້ກ່າວເຖິງຕົວຢ່າງຄວາມຫລົ້ມເຫຼວແລະຄວາມທຸກຍາກ ແຕ່ ທ່ານ ຢາມາໂມໂຕະ ຄິດສະເໜີວ່າ: ບໍລິສັດນີ້ຈະຕ້ອງປະສົບຜົນສຳເລັດຢ່າງແນ່ນອນ ດ້ວຍຄວາມໝັ່ນໃຈ ແລະ ຄວາມຄິດເຊີງບວກທີ່ເພິ່ນມີ ເພີ່ນຄິດວ່າ ສະມາຊິກທີ່ມີຄວາມສາມາດ ແລະ ມີຈິດໃຈເມດຕາແບບນີ້ມາລວມຕົວກັນເພື່ອສ້າງຜະລິດຕະພັນຢ່າງພິຖີພີຖັນ ແລະ ມີຄວາມຈິງໃຈໃນການຕິດຕໍ່ກັບລູກຄ້າ ບໍລິສັດຈະບໍ່ປະສົບຜົນສຳເລັດໄດ້ແນວໃດ? ຫາກບໍລິສັດນີ້ບໍ່ປະສົບຜົນສຳເລັດແລ້ວບ່ອນໃດຈະປະສົບຜົນສຳເລັດໄດ້? ຄຳເວົ້ານີ້ສະທ້ອນເຖິງຄວາມຄິດບວກ ແລະ ຄວາມໝັ່ນໃຈໃນບໍລິສັດຂອງເພິ່ນ